Op 6 januari 2023 ben ik langs gegaan bij Mel Smit om hen te interviewen over non-binariteit. Naast het interview heb ik een fotoserie gemaakt die het verhaal van Mel vertelt zonder woorden. Bekijk eerst de fotoserie hieronder en lees daarna het verhaal van Mel.
Ik zit aan de ronde houten tafel in een huis vol kleurrijke creaties en kattenspeeltjes. Schuin tegenover mij zit de 25-jarige Mel Smit die graag aangesproken wordt met de voornaamwoorden ‘hen’ en ‘hun’. Mel identificeert zich niet als man en ook niet als vrouw. Als non-binair persoon zit je eigenlijk in een tweedeling van genders, aan de ene kant een opluchting om erachter te komen welke identiteit er nou echt bij je past, aan de andere kant soms ook nog een lastig onderwerp in een wereld die van labels houdt. Daarom des te belangrijker om het erover te hebben.
Door: Lynn Letteboer
“Als meisje speelde ik altijd al veel met speelgoed dat gelabeld werd als jongensspeelgoed. Ik vroeg voor mijn verjaardag altijd racebanen, auto’s en een waveboard, terwijl mijn zus juist veel met poppen speelde. Ook op school deed ik altijd mee met voetbal en trefbal, maar dat deden alle meiden, dus toen stond ik er nooit echt bij stil.
Pas toen ik op mijn 16e op voetbal ging kwam ik erachter dat er meer was dan alleen dat wat ik kende. In mijn team zaten een aantal lesbiennes en toen merkte ik ook voor het eerst dat ik een meisje uit mijn team leuk vond. Eerder heb ik misschien ook wel meiden leuk gevonden, maar toen dacht ik nog dat dat meer voortkwam uit het gevoel dat ik iemand cool vond of die persoon wilde zijn. Uiteindelijk was zij ook het eerste meisje waarmee ik gezoend heb. We waren alleen allebei nog niet uit de kast gekomen en omdat we ons gevoel niet zo goed konden plaatsen hebben we daarna een hele tijd ruzie gehad. Pas na ongeveer een half jaar hebben we het gevoel meer toegelaten en zijn we het samen gaan ontdekken. Toen kwam ik er dus achter dat ik niet hetero ben en kwam ik uit de kast als biseksueel.
Mijn eerste kennismaking met een non-binair persoon was pas later, toen ik in Utrecht ging wonen. Zenne leerde ik kennen via Tinder. Op Zenne’s profiel was te lezen dat ‘hen’ zich identificeert als non-binair persoon. Dat trok direct mijn aandacht en in de eerste weken dat we contact met elkaar hadden heb ik daar ook heel veel vragen over gesteld. Zenne was daar heel erg open over en heeft me alles uitgelegd wat ik wilde weten. Een paar maanden later waren we een stel en kwam het nog dichterbij. Toen merkte ik wel dat ik veel dingen die Zenne omschreef zelf ook voel en ben ik er zelf een beetje mee gaan experimenteren.
Om te kijken hoe het voor mij zou voelen heb ik mijn vrienden gevraagd om mij een tijd lang aan te spreken met de voornaamwoorden ‘hen’ en ‘hun’. En elke keer als iemand me aansprak met ‘hen’ ontstond er een stukje geluk en dacht ik joepie, het klopt. Na een tijdje wist ik dus wel zeker dat ik ook non-binair ben en dat voelde echt als een opluchting.
Toen kwam het moment dat ik het moest delen met mijn familie en vrienden. Eigenlijk vond ik het alleen spannend om het met mijn ouders te delen. Ik heb ze namelijk al eerder de shock gegeven dat ik biseksueel was en ik wilde ze niet nog een klap geven om te verwerken. Kom ik weer aan met iets nieuws waar zij eigenlijk nog niet aan toe zijn in deze wereld die dat net aan het ontdekken is. Maar ondanks dat ze het misschien niet allemaal even goed begrijpen, gaan ze er goed mee om en zijn ze erg lief.
De enige keer dat ik het idee had dat ik benadeeld werd om mijn identiteit was tijdens een sollicitatiegesprek, ze zeiden het niet, het was meer een gevoel. Verder heb ik er gelukkig nooit last van gehad. Dat ik naar Utrecht ben verhuisd komt ook wel deels door hoe open de meeste mensen hier zijn voor de LGBTQ+ community. In Almelo en omstreken is dat helaas nog niet het geval.
Ik voel me beter dan ooit, sinds ik als non-binair persoon uit de kast ben gekomen. Zenne en ik wonen inmiddels samen en zijn verloofd. Ik heb het idee dat we een voorbeeld kunnen zijn voor andere mensen die nog onzeker zijn over hun identiteit en daar ben ik stiekem best trots op.’’